Usluge

Aerobna izdržljivost (kardio-respiratorna forma) predstavlja sposobnost tela da prenese kiseonik do mišića. Ona se izražava preko maksimalne potrošnje kiseonika (VO2max) i dobar je pokazatelj efikasnosti fizioloških funkcija i prediktor uspešnosti u sportovima izdržljivosti. Veća maksimalna potrošnja kiseonika znači i veći potencijal za uspehom u pomenutim sportovima.

Dijagnostička procedura koja meri maksimalnu potrošnju kiseonika tokom fizičke aktivnosti naziva se ergospirometrija. Ta procedura podrazumeva primenu kontinuiranog testa sa progresivnim povećanjem opterećenja na pokretnoj traci i praćenjem potrošnje kiseonika. Ostvareni rezultat se poredi sa preporučenim vrednostima. Primenom ovog testa dobija se i maksimalna aerobna brzina (brzina kretanja na nivou maksimalne potrošnje kiseonika) koja se može korisiti kao parametar trenažnog opterećenja sa ciljem poboljšanja i unapređenja ove sposobnosti.

Testovi se izvode na LODE traci za trčanje. Dimenzije trake su 190 × 70 cm i pogodna je za testiranje sportista sa većom telesnom visinom i masom.

Protokol testiranja podrazumeva trajanje testa između 8 i 12 minuta (sa zagrevanjem malo duže). Tokom trajanja testa opeterćenje se progresivno povećava svakog minuta za 0.5 – 1 km/h, uz konstantan nagib trake od 1%.

Podaci koji se dobijaju test protokolom:

1. Maksimalna potrošnja kiseonika (VO2max – ml/kg),
2. Maksimalna aerobna brzina – brzina trčanja na nivou maksimalne potrošnje kiseonika,
3. Vrednosti srčane frekvence na nivou maksimalne potrošnje kiseonika.

Veliki broj prethodnih studija je potvrdio povezanost snage i uspešnosti u timskim sportovima. Generalno, u svim aktivnostima koje se sastoje iz trčanja, skokova i promene pravca i smera kretanja, mogućnost mišića da saopšte maksimalnu sile za što kraće vreme predstavlja važnu sposobnost.

Za merenja snage koristi se dijagnostička procedura koja omogućava merenje vremena leta i kontakta sa podlogom primenom serije različitih skokova. Procedura omogućava uvid u nivo eksplozivne snage, ekscentrične snage, indeks simetrije snage nogu, faktor koordinacije, faktor potencijacije, reakciono vreme, kao i nivo anaerobnog zamora mišića nogu.

Testovi se izvode pomoću uređaja OPTOJUMP, optičkog mernog sistema koji prati vrednosti skokova sa visokom tačnošću. Protokoli omogućavaju dobijanje niza podataka koji su povezani sa mehanikom skokova sportista, na veoma jednostavam i brz način.

Procedura podrazumeva izvođenje skokova sa koncentričnom kontrakcijom (squat jump), ekscentrično-koncentričnom kontrakcijom (countermovement jump) bez zamaha ruku, ekscentrično-koncentričnom kontrakcijom (vertical jump) sa zamahom ruku, doskokom sa visine (drop jump), i serijom uzastopnih skokova za procenu anaerobnog zamora i dinamičke stabilnosti sportista.

Podaci koji se dobijaju test protokolom:

1. Vreme (visina) leta,
2. Vreme kontakta sa podlogom,
3. Vreme reakije na zvučni ili vizuelni znak,
4. Snaga (W/Kg),
5. Frekvencija pokreta,
6. Utrošena energija (J).

Testiranje u ovim uslovima podrazumeva merenje maksimalne sile, ili momenta sile, koja se saopštava maksimalnom voljnom kontrakcijom u izometrijskim (statičkim) uslovima protiv nepokretnog otpora. Maksimalna jakost može biti definisana kao maksimalna sila ili obrtni moment koji mišić ili grupa mišića može generisati tokom određenog pokreta. Maksimalna snaga je već objašnjenja, a predstavlja sposobnost saopštavanja maksimalne sile za što kraće vreme. Informacije o nivou razvijenosti jakosti i snage pojedinca često se koriste kao pokazatelj longitudinalnih adaptacija na trening ili rehabilitacioni proces, kao podatak za poređenje nivoa jakosti između pojedinaca ili grupe vežbača, i kao podatak kojim se utvrđuje eventualni disbalanas između dve mišićne grupe.

Testovi se izvode pomoću dinamometra na Smit mašini u izomerijskim uslovima. Vežbe koje mogu da se primene su: čučanj, potisak sa ravne klupa, mrtvo dizanje, itd.

Podaci koji se dobijaju test protokolom:

1. Maksimalna sila (moment sile), kao mera jakosti,
2. Stopa produkcije sile (Rate of force development), kao mera snage.

Maksimalna brzina trčanja predstavlja jednu od najvažnijih komponenti sportskih performansi. Poboljšanje maksimalne brzine trčanja obezbediće efikasnije i brže kretanje i tokom submaksimalnih brzina kretanja (izdržljivost u brzini, sposobnost ponavljajućih sprinteva, itd). Ona takođe zavisi i od sposobnosti ubrzanja i agilnosti.

Dijagnostička procedura koja meri maksimalnu brzinu i agilnost koristi izuzetno pouzdan sistem fotoćelija, WITTY sistem, koji beleži rezultate sa maksimalnom preciznošću. Sistem može pratiti performanse na različitim testovima: pojedinačni sprint, ponavljajući sprint, testove agilnosti prilagođene različitim sportovima, itd.

Brzinu je moguće meriti na deonicama od 5, 10, 20 metara (u laboratorijskim uslovima), i na 40, 60 i 100 metara (u terenskim uslovima).

Agilnost je moguće meriti primenom testova: 505 agility test, T-test, Pro-agility test, itd.

Iako je maksimalna potrošnja kiseonika potreban uslov da bi se neko bavio vrhunskim sportom u aktivnostima tipa izdržljivosti, sposobnost održavanja visoke potrošnje kiseonika bez akumulacije laktata je značajniji prediktor uspeha i predstavlja funkcionalni indeks mišićnog metabolizma. Laktatni prag predstavlja nivo intenziteta rada nakon koga koncentracija laktata u krvi počinje eksponencijalno da raste. Sportisti kod kojih se ovaj prag dešava kasnije, odnosno na većem intenzitetu rada, jesu funcionalno dominantniji.

Protokol testiranja podrazumeva primenu nekoliko nivoa opterećenja sa uzimanjem uzorka krvi na kraju svakog nivoa, i utvrđivanjem količine laktata u uzorku krvi pomoću laktat analizatora. Uzorci krvi se uzimaju iz jagodice prsta ili resice uha. Testovi se izvode na LODE traci za trčanje, primenom protokola koji se sastoji iz 5-7 nivoa. Svaki nivo traje oko 3-5 minuta. Pauza između nivoa traje 20-30 sekundi, odnosno dok se ne uzme uzorak krvi. Nakon završetka testa određuje se laktatna kriva koja obezbeđuje podatke za programiranje treninga i primenu opterećenja na osnovu dobijenih rezultata sa ciljem poboljšanja anaerobnih sposobnosti.  

Podaci koji se dobijaju test protokolom:

1. Laktatni prag – momenat eksponencijalnog rasta količine laktata u krvi,
2. Brzina trčanja na nivou laktatnog praga,
3. Maksimalna količina laktata na kraju testa,
4. Laktatna kriva (sa objašnjenjem).

Sastav tela predstavlja relativnu zastupljenost različitih elemenata u ukupnoj telesnoj masi čoveka, i obično opisuje odnos masnog i bezmasnog tkiva čoveka. Sastav tela predstavlja značajan indikator opšteg zdravstvenog stanja, a može značajno uticati i na ispoljavanje određenih fizičkih potencijala i ostvarivanje uspeha u sportu. Vrednosti telesnog sastava mogu poslužiti kao važni podaci u procesu planiranja i programiranja treninga i ishrane.

Prekomerna količina masnog tkiva predstavlja ozbiljan zdravstveni rizik. Bolesti srca, visok krvni pritisak, dijabetes, i druge bolesti, povezane su sa gojaznošću. Povećanje telesne mase u određenim sportskim disciplinama može prestavljati ograničavajući faktor u ostvarivanju sportskog rezultata, i može opteretiti zglobove i koštani sistem vežbača. Takođe, u određenim okolnostima poželjno je povećati masu mišića zbog potrebe za ispoljavanjem veće sile i snage.

Utvrđivanje sastava tela vrši se pomoću InBody bioelektrične impedance.

Ova metoda je brza, laka i obezbeđuje informacije o sledećim parametrima:

1. Telesna masa,
2. Zastupljenost masti u organizmu (procentualno i u kilogramima),
3. Zastupljenost vode u organizmu (procentualno i u kilogramima),
4. Bazalni metabolizam (u kilokalorijama),
5. Koštana masa (u kilogramima).

Svi navedeni podaci odnose se na celo telo ali i na određene segmente tela (ruke, noge, trup).

Dobijeni rezultati obezbeđuju precizan uvid u sastav tela. Ovakva analiza pomaže u razumevanju važnosti praćenja posmatranih parametara, a sami rezultati obezbeđuju osnovu razvoja individualnih programa treninga, plana ishrane i strategije promene načina života.

Utvrđivanje pokretljivosti zglobova tela ima veliki značaj u evaluaciji funkcije pokreta. Smanjena pokretljivost u određenom zglobu može biti posledica skraćenje i krutosti određenih mišića. Takva stanja mogu narušiti optimalan obrazac pokreta i mogu biti uzrok bolnih stanja i povreda. Skraćeni mišić takođe nije u mogućnosti da produkuje optimalnu silu, što negativno utiče i na ukupnu performansu sportista.

Utvrđivanje pokretljivosti zglobova vrši se pomoću zidnog uglomera. Dobijeni podaci se porede sa referentnim vrednostima za svaki zglob, a izmerena vrednost se izražava u stepenima.

Za procenu pokretljivosti sedalnih i mišića zadnje lože buta koristi se klupica, a testovna procedura je Sit-and-reach test.

Procena statusa kičmenog stuba se obavlja pomoću uređaja najnovije generacije “Spinal Mouse”, potpuno neinvazivnom metodom i bez ikakvih štetnih zračenja. Analiza kičmenog stuba se obavlja u frontalnoj i sagitalnoj ravni. Merenja se vrše u uspravnom položaju, pretklonu, zaklonu, kao i tokom otklona tela u levu i desnu stranu (ukupno 6 testova- merenja).

Procena statusa stopala se obavlja po principu plantografije (otiska stopala), koji se uzima pomoću termalno osetljive folije, pomoću uređaja ’’Foot Disc’’. Na otisku se posmatra simetričnost oba stopala, otisak pete, širina spoljašnjeg uzdužnog svoda, širina poprečnog svoda i otisci prstiju.